Geschiedenis

Het humanisme als levensbeschouwing of levenskunst heeft een lange geschiedenis, die teruggaat op de klassieke filosofie van o.a. Socrates, die zijn gesprekspartners uitdaagde om zelf na te denken.

Andere bekende humanistische filosofen zijn onder andere Erasmus en Spinoza die zich onder andere bezig hielden met de vraag hoe je een goed mens kunt worden en hoe je goed kunt leven. Hoewel humanisten verschillend denken over het bestaan van een God of niet, gaan ze er allemaal vanuit dat de mens zelf in staat is de juiste keuzes te maken in het leven en zelf verantwoordelijkheid te nemen voor zijn eigen leven. In die zin hebben humanisten een optimistisch mensbeeld.

Het moderne humanisme, zoals het in Nederland gestalte krijgt door het Humanistisch Verbond, bestaat uit twee onderdelen:

  • Een individuele en persoonlijke kant, ook wel genoemd persoonlijke levenskunst: de opdracht die de mens heeft om zelf inhoud en zin aan zijn leven te geven, omdat er geen hogere instantie bestaat dan de mens;
  • Een maatschappelijke kant, ook wel genoemd sociaal en ecologisch wereldburgerschap, waarin wordt gestreefd naar een humane, menswaardige samenleving waarin het respect voor de mensenrechten en de (natuurlijke) omgeving centraal staat.

Deze beide componenten komen terug in de slogan ‘Zelf denken, samen leven’ die het Humanistisch Verbond hanteert.

Uitgangspunten

Het humanistische mensbeeld bestaat uit vijf uitgangspunten:

  • natuurlijkheid,
  • verbondenheid,
  • vrijheid,
  • gelijkheid en
  • redelijkheid.

De HVO lessen zijn gebaseerd op deze humanistische principes: kinderen worden gestimuleerd om zelf verantwoordelijkheid te gaan voelen voor zichzelf en hun omgeving.

Voor meer informatie over het Humanisme kunt u terecht op de website van het Humanistisch Verbond of op de website van HUMAN.